Akta stanu cywilnego Okręgu Bóżniczego Konin
|
|
|
| Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Koninie | |
| Księgi metrykalne gminy żydowskiej Konin | 1815-1917 |
| - brak danych - |
1815 - 1815 1826 - 1848 1850 - 1853 1855 - 1856 1858 - 1860 1862 - 1863 1865 - 1866 1869 - 1871 1873 - 1874 1878 - 1889 1891 - 1917 |
| - brak danych - | tak |
| urzędy stanu cywilnego i akta metrykalne - akta metrykalne |
polski niemiecki rosyjski |
| inwentarz książkowy | Yes | system ZoSIA |
| spis zdawczo-odbiorczy | Yes | - brak danych - |
Do 1808 r. na ziemiach polskich nie istniał system rejestracji stanu cywilnego osób wyznania mojżeszowego. W 1808 r. na obszarze Księstwa Warszawskiego wprowadzono pierwszy na ziemiach polskich, oparty na francuskim Kodeksie Napoleona, system rejestracji stanu cywilnego, który w założeniach miał być świecki i niezależny od wyznania, a akty stanu cywilnego mieli sporządzać i prowadzić świeccy urzędnicy stanu cywilnego. W praktyce, m.in. z braku wykształconych osób, często obowiązki urzędników stanu cywilnego powierzano duchownym właściwym ze względu na miejsce, w którym zaistniał fakt stanowiący przesłankę do sporządzenia danego aktu. Duchowni ci właściwi byli również w zakresie rejestrowania stanu cywilnego osób wyznań niechrześcijańskich, w tym wyznania mojżeszowego.
Obowiązujący od 1826 r. Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego utrzymał rejestrację świecką w odniesieniu do religii niechrześcijańskich, w tym. judaizmu, którą sprawowali burmistrzowie lub inni wyznaczeni urzędnicy municypalni. W 1830 r. wyznaczono okręgi urzędów stanu cywilnego, pokrywające się z jednym lub kilkoma okręgami dozorów bóżniczych, a akty stanu cywilnego urzędnik sporządzał na podstawie prowadzonej przez wyznaczonych rabinów tzw. księgi zapisów (posiadała wiele cech księgi stanu cywilnego).
W okresie międzywojennym (1918-1939) utrzymano rozwiązania przejęte po zaborcach, tzn. obowiązywał religijny system rejestracji stanu cywilnego. Stan cywilny ludności wyznania mojżeszowego w dalszym ciągu rejestrowali urzędnicy świeccy.
W 1940 r., na terenach włączonych do państwa niemieckiego (III Rzeszy) w 1939 r., religijny system rejestracji stanu cywilnego zastąpiono systemem świeckim, tzn. utworzono na wzór niemiecki okręgi i urzędy stanu cywilnego, a sporządzanie aktów stanu cywilnego powierzono świeckim urzędnikom, działającym na podstawie niemieckiego prawa o rejestracji stanu cywilnego.
Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej na krótko (1944/1945 r.) częściowo przywrócono rejestrację stanu cywilnego na zasadach obowiązujących przed 1940 r. Natomiast od 1946 r. ujednolicono na obszarze całego państwa polskiego prowadzenie rejestracji stanu cywilnego wprowadzając świeckie okręgi i urzędy stanu cywilnego.
W zasadzie przez cały omawiany okres urzędnik stanu cywilnego lub osoba pełniąca jego funkcje, prowadził dwa egzemplarze ksiąg stanu cywilnego, zwanych też rejestrami. W pierwszym, tzw. unikacie, w odrębnych księgach zapisywano jeden rodzaj zdarzeń, tzn. akty urodzeń, akty małżeństw i akty zgonów. Poszczególne księgi prowadzono nawet przez wiele lat, do wyczerpania wolnych kart. Natomiast drugi egzemplarz, tzw. duplikat, składał się z jednorocznych ksiąg, w których w osobnych częściach zapisywano akty urodzeń, akty małżeństw i akty zgonów. Obok wspomnianych ksiąg (rejestrów) urzędnik stanu cywilnego gromadził dokumenty potwierdzające zdolność prawną osób do zawarcia małżeństwa, tzw. alegata lub aneksy. Z reguły były to odpisy aktów urodzenia, akty znania, odpisy aktów zgonów nieżyjącego współmałżonka, a czasami także zapowiedzi wygłaszane w parafii.
Do 1866 r. językiem urzędowym, w jakim sporządzano akty stanu cywilnego był język polski, następnie, do około 1916 r., obowiązującym był język rosyjski. W okresie tym w aktach stosowano podwójną datację według kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego. W okresie istnienia państwa polskiego językiem urzędowym był język polski, natomiast w czasie okupacji niemieckiej (1940-1944/1945) język niemiecki. Akty urodzeń, akty małżeństw, akty zgonów. Inw. ks. - system ZoSIA.
W zbiorze zmikrofilmowano 49 j.a. o sygn.: 1-36 (nr 0: 10397-10432), 37-42 (nr 0: 42102-42107), 43-49 (nr 0: 58813-58819).
W zbiorze zdigitalizowano 75 j.a., sygnatury: 1-75.
| No. | Name | Units | Dates | Number of scans |
|---|---|---|---|---|
| Units without series | 79 | 6847 |
Units in the collection::
|
Number of units per page |
Amount of archival material
80
74
0
0.98
0.91
0.00
Amount of non-archival material
0
0.00
- brak danych -